Ιορδανία

Στα περισσότερα άρθρα που κυκλοφορούν, αναφερόμενα σε ένα ταξίδι στην Ιορδανία, θα δείτε να την αποκαλούν Μέση Ανατολή για πρωτάρηδες. Καθόλου τυχαίο μιας και η Ιορδανία αποτελεί μια πιο ασφαλής επιλογή ταξιδιού στη Μέση Ανατολή, από άποψη εσωτερικών προβλημάτων, κινδύνων και εγκληματικότητας, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της, οι περισσότεροι ντόπιοι μιλάνε αγγλικά και μπορείς εύκολα να συνεννοηθείς, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τους ντόπιους διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών και επίσης ο τουρισμός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την οικονομία της Ιορδανίας με ό,τι θετικό επακόλουθο υπάρχει με αυτό το γεγονός για έναν ταξιδιώτη.

Travel

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ, ΓΛΩΣΣΑ, ΔΙΑΦΟΡΑ ΩΡΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑ

Το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας ή απλά Ιορδανία (αραβικά: أردنّ , προφορά: Ουρντούν, προηγουμένως Τρανσιορδανία), με πρωτεύουσα το Αμμάν, είναι ένα κράτος της Μέσης Ανατολής. Συνορεύει με τη Συρία στα βόρεια, με το Ιράκ βορειοανατολικά, με τη Σαουδική Αραβία ανατολικά και νότια, και το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, έκταση που κατείχε πριν την αποκτήσει το Ισραήλ, στα δυτικά. Η ομιλούμενη γλώσσα είναι τα αραβικά. Θα βρείτε, όμως, πάρα πολλούς ανθρώπους να μιλάνε αγγλικά, δεν θα έχετε πρόβλημα με αυτό.

Δεν υπάρχει διαφοράς ώρας.

Τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου που πραγματοποιήθηκε το ταξίδι μου, ο καιρός ήταν πολύ καλός και υπήρχε ζέστη σαν να ήταν αρχές καλοκαιριού Ελλάδας. Γενικά το κλίμα είναι ζεστό.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ

Για να έχεις πρόσβαση στην Ιορδανία χρειάζεσαι διαβατήριο το οποίο να έχει ημερομηνία λήξης το λιγότερο μετά από 6 μήνες. ΠΡΟΣΟΧΗ με αυτό. Αν δηλαδή λήγει μετά από τρεις μήνες το διαβατήριο σου, ΔΕΝ θα σε δεχτούν.

Υπάρχουν 2 αεροδρόμια στη χώρα. Το ένα βρίσκεται στην παραθαλάσσια πόλη της Άκαμπα και το άλλο στην πρωτεύουσα, το Αμμάν. Αν προσγειωθείς στην Άκαμπα, δεν χρειάζεσαι Visa, ενώ αν προσγειωθείς στο Αμμάν, χρειάζεσαι Visa για να έχεις το δικαίωμα πρόσβασης στη χώρα. Αυτή μπορείς να τη βγάλεις κατά την είσοδο σου στο αεροδρόμιο του Αμμάν και κοστίζει 40 JD (περίπου 50 ευρώ) και διαρκεί για ένα μήνα. Επίσης αν έχεις σκοπό να μείνεις για λιγότερο από 24 ώρες δεν χρειάζεται να εκδόσεις Visa (π.χ σε περίπτωση που ταξιδεύεις σε μια άλλη χώρα με στάση στην Ιορδανία).

Υπάρχει βέβαια και το λεγόμενο JORDAN PASS το οποίο μπορείς να εκδόσεις διαδικτυακά. Το Jordan Pass είναι ένα εκπτωτικό πάσο που προσφέρει το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Ιορδανίας και συνδυάζει την τουριστική βίζα με την είσοδο σου σε πολλά αξιοθέατα σε όλη τη χώρα. Μπορείς να διαλέξεις αυτό που σε συμφέρει περισσότερο ανάμεσα στα τρία διαφορετικά πάσο, των οποίων η τιμή αλλάζει ανάλογα με το πόσες μέρες θέλεις να περάσεις στην Πέτρα (Ίσως το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Ιορδανίας, βλέπε παρακάτω περισσότερες λεπτομέρειες). Αν μια ημέρα για εσένα είναι αρκετή, τότε μπορείς να επιλέξεις το πακέτο Jordan Wanderer. Η τιμή του πάσου ξεκινά από 70 JOD (περίπου 88 ευρώ) αλλά με 13 ακόμα ευρώ, μπορείς να έχεις πρόσβαση στην Πέτρα για 3 συνεχόμενες ημέρες. Το πακέτο "Jordan Wanderer" εξυπηρετεί κυρίως τα άτομα που δεν έχουν αρκετό χρόνο στην διάθεση τους. Στο Jordan Pass συμπεριλαμβάνεται επίσης και η είσοδος σου σε άλλα 40 σημεία ενδιαφέροντος σε ολόκληρη την χώρα, όπως για παράδειγμα την έρημο Wadi Rum και την Ακρόπολη του Αμμάν. Το πάσο αυτό είναι συμφέρον μόνο εάν έχεις σκοπό να επισκεφτείς την Πέτρα και αν έχεις σκοπό να προσγειωθείς στο αεροδρόμιο του Αμμάν. Η είσοδος στην Πέτρα από μόνη της κοστίζει 50 JOD για μια ημέρα, η βίζα 40 JOD, ενώ το Jordan Pass που συμπεριλαμβάνει και τα δύο, στοιχίζει 70 JOD. Τα μαθηματικά μιλάνε από μόνα τους.

Το αεροδρόμιο της Άκαμπα έχει και Wi-Fi. Για το αεροδρόμιο του Αμμάν δεν γνωρίζω.

ΠΛΑΝΟ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019 ( Άφιξη 10:40) - Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019 (Αναχώρηση 16:00)

Αεροπορικώς, η διάρκεια του ταξιδιού είναι περίπου 2 ώρες και 45 λεπτά.

1η Ημέρα: Αναχώρηση από Αθήνα προς Άκαμπα. Από το αεροδρόμιο της Άκαμπα στην έρημο Wadi Rum και πρώτη διανυκτέρευση.

2η Ημέρα: Αναχώρηση από την έρημο Wadi Rum προς Πέτρα. Από Πέτρα επιστροφή πίσω στην έρημο Wadi Rum και δεύτερη διανυκτέρευση.

3η και 4η Ημέρα: Αναχώρηση από την έρημο Wadi Rum προς την πόλη της Άκαμπα και διανυκτέρευση για 2 νύχτες.

5η Ημέρα: Αναχώρηση από τον πόλη της Άκαμπα προς το αεροδρόμιο της Άκαμπα και επιστροφή στην Αθήνα.

ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ

Tο Ιορδανικό Δηνάριο (JOD / JD), το οποίο υποδιαιρείται σε 10 ντιρχάμ, 100 κιρς ή πιάστρες, ή 1000 φιλς. Υπάρχουν χαρτονομίσματα του 1, 5, 10, 20 και 50 Δηναρίων. Το 1 Δηνάριο αντιστοιχεί σε 1,25 ευρώ περίπου, ενώ το 1 ευρώ σε 0,77 JOD περίπου.

Το καλύτερο μέρος για να κάνετε συνάλλαγμα είναι μέσα στην πόλη, σε κάποιο ανταλλακτήριο, ξεκάθαρα. Αυτό σας το υπογράφω. Στο αεροδρόμιο της Άκαμπα δεν συμφέρει. Μπορείτε απλώς να αλλάξατε λίγα ευρώ για να έχετε απλά για αρχή, όχι όμως όλα ή πάρα πολλά! Επίσης σε περίπτωση που έχετε κανονίσει να σας πάρει ταξί από το αεροδρόμιο για να σας μεταφέρει στον προορισμό σας, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να σας τα αλλάξει ο οδηγός σε καλύτερη ισοτιμία από αυτή του αεροδρομίου και πολύ κοντά σε αυτήν του ανταλλακτηρίου, που όπως είπαμε είναι η πιο συμφέρουσα. Από αυτά που είδα μέσα στην πόλη της Άκαμπα, το καλύτερο ανταλλακτήριο είναι το ''Alawneh Exchange''. Θα το βρείτε και μέσω Google Maps.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Από Ryan Air στα 38 ευρώ (!), μετ' επιστροφής, από Αθήνα προς Άκαμπα και πάλι προς Αθήνα, μαζί με 10κιλη χειραποσκευή. Σε περίπτωση που δεν πλήρωνα και για βαλίτσα (6 ευρώ για τη βαλίτσα προς Άκαμπα και 6 ευρώ για τη βαλίτσα προς Αθήνα), το κόστος, καθαρά των εισιτηρίων, ήταν στα 26 ευρώ μετ'επιστροφής. Τα έκλεισα 2 μήνες πριν.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Βρήκα εύκολα κατάλυμα μέσω Booking.

Στην έρημο Wadi Rum υπάρχουν ''διασκορπισμένα'' πολλά Camp για να μείνεις. Συνήθως περιλαμβάνουν κοινόχρηστες τουαλέτες και ντουσιέρες, μια μεγάλη τετράγωνη σκηνή με τραπεζάκια και καναπέδες, που ουσιαστικά είναι το σαλόνι, και πολλές πιο μικρές τετράγωνες σκηνές με, κανονικά, μονά ή διπλά κρεβάτια μέσα. Υπάρχουν και πιο ''lux'' τα οποία έχουν σκηνές σε σχήμα ιγκλού. Τα περισσότερα camp σου προσφέρουν πρωινό και με μια έξτρα χρέωση και βραδινό, παραδοσιακό φαγητό των βεδουίνων (νομαδικές αραβικές φυλές βοσκών, ''ο άνθρωπος που βαδίζει στην έρημο'', η Ιορδανία αποτελεί χώρα των βεδουίνων, θα συναντήσετε πολλούς στην έρημο). (βλέπε λεπτομέρειες στο φαγητό).

Για τη διαμονή μου στην έρημο έκλεισα στο ''Wadi Rum Camp & Tours'' στα 25 ευρώ για δύο διανυκτερεύσεις με πρωινό και με μια έξτρα χρέωση των 16 JOD είχα και το βραδινό. Τα θετικά είναι πως οι ιδιοκτήτες ήταν φοβεροί. Χορεύαμε μακαρένα και ιορδανικούς παραδοσιακούς χορούς όλοι μαζί, ιδιοκτήτες και άλλοι ταξιδιώτες, καθόμασταν γύρω από τη φωτιά κάτω από τα αστέρια το βράδυ (ΜΑΓΙΚΟ!), κάναμε ναργιλέ στο σαλόνι καθισμένοι σε μεγάλες μαξιλάρες γύρω από τη ξυλόσομπα, το φαγητό ήταν πολύ καλό, υπήρχε WI-FI, ήρθαν και με πήραν από το Wadi Rum Village και γενικά ήταν πολύ εξυπηρετικοί. Τα αρνητικά είναι μόνο ότι ήταν σχετικά εώς αρκετά βρώμικο, πράγμα πολύ σημαντικό, καλώς ή κακώς. Το κρεβάτι είχε άμμο και οι τουαλέτες δεν ήταν περιποιημένες. Μέχρι και χαρτί υγείας μπορεί να έλειπε κάποιες στιγμές.

Για τη διαμονή μου στην Άκαμπα, έκλεισα στο Golden Rose Hotel, στα 64 ευρώ για δύο διανυκτερεύσεις σε δίκλινο δωμάτιο, το οποίο ήταν αξιοπρεπέστατο, καθαρό, με πολύ ευγενικό προσωπικό. Βρισκόταν σε πολύ καλό σημείο μέσα στο κέντρο και λίγα λεπτά με τα πόδια από την παραλία. Πρωινό δεν συμπεριλαμβάνεται στην τιμή. Αν ψάχνεις ένα οικονομικό ,τύπου ενοικιαζόμενο δωμάτιο, είναι η καλύτερη επιλογή νομίζω, διότι με μια μικρή αναζήτηση θα δείτε πως σχεδόν όλα τα υπόλοιπα δεν είναι καθόλου προσεγμένα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πάρα πολλά αξιόλογα ξενοδοχεία με μεγαλύτερο κόστος στην παραλιακή, και όχι μόνο, μεριά.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ

Γενικά η Ιορδανία έχει και δεν έχει καλή συγκοινωνία. Εξαρτάται το από που και προς τα που θέλεις να πας. Την καλύτερη συγκοινωνία θα την βρεις από και προς το Αμμάν.

Για να πάω από το αεροδρόμιο της Άκαμπα στην έρημο Wadi Rum, προσωπικά δεν βρήκα κάποιο λεωφορείο ή κάτι τέτοιο κι έτσι σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη του κάμπινγκ που θα έμενα, μου έκλεισε ταξί για να με πάει στην έρημο από το αεροδρόμιο. Η διάρκεια της διαδρομής ήταν περίπου 1μιση ώρα και το κόστος στα 25 JOD, δηλαδή περίπου 30 ευρώ. Τα ταξί είναι αρκετά οικονομικά με λίγα λόγια.

Το ταξί σε αφήνει συγκεκριμένα στο χωριό της ερήμου, το Wadi Rum Village, έναν μικρό οικισμό. Από εκεί έρχονται και σε παίρνουν οι ιδιοκτήτες του κάμπινγκ και σε μεταφέρουν με δικό τους όχημα στον χώρο τους. Να ξέρετε ότι το όχημα αυτό αποτελεί ένα τύπου τζιπάκι-φορτηγάκι, πιθανόν λίγο ετοιμόρροπο, στο οποίο θα πρέπει να κρατιέστε καλά γιατί μπορεί να φύγετε από τη θέση σας....μην τρομάζετε...έχει πολύ πλάκα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται! Είναι σαν να βρίσκεστε σε λούνα παρκ!

Από την έρημο για να πας στην Πέτρα έχεις δύο επιλογές, να πάρεις ταξί το οποίο μπορεί να καλέσει ο ιδιοκτήτης του κάμπινγκ που μένεις με κόστος διαδρομής 35 - 45 JOD / 45 - 55 ευρώ ή να πάρεις το μοναδικό δρομολόγιο λεωφορείου (τύπου μεγάλο βαν είναι, υπόψειν) στις 8-8:30 το πρωί, με κόστος εισιτηρίου στα 7 JOD / 9 ευρώ περίπου. Το μοναδικό κυριολεκτικά. Ξεκινάει από την Πέτρα γύρω στις 6-6:30 το πρωί, φτάνει στο Wadi Rum Village γύρω στις 8-8:30 (Χωριό Wadi Rum, μπορείτε να ζητήσετε να σας μεταφέρει από την κατασκήνωση ο ιδιοκτήτης του κάμπινγκ), ξαναεπιστρέφει στην Πέτρα και τέλος. Οπότε αν θελήσετε να επιστρέψετε το απόγευμα στην έρημο, ο μόνος τρόπος είναι το ταξί. Προσωπικά δεν βρήκα άλλον τρόπο.

Από την έρημο (εννοώντας Wadi Rum Village) στην πόλη της Άκαμπα, η επιλογή είναι ξανά ταξί στα 35-40 JOD / 45-50 ευρώ. Άκουσα και κάτι για ένα λεωφορείο το οποίο μπορείς να βρεις αν περπατήσεις για κάποια μέτρα έξω από το χωριό, του οποίου κανείς δε γνωρίζει τα δρομολόγια...ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΝΙΣΤΩ. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να μοιραστείτε και το ταξί με κάποιον άλλον ταξιδιώτη, αν βρείτε στο χωριό, που επίσης θέλει να πάει στην Άκαμπα. Εγώ ήμουν τυχερή και βρήκα μια Γαλλίδα και έναν Ιταλό, κι έτσι το ατομικό κόστος μειώθηκε σημαντικά (δια 3).

Από τη πόλη της Άκαμπα προς το αεροδρόμιο υπάρχει μια εταιρεία με πούλμαν με μπόλικα δρομολόγια, ''Flo Shuttle''. Οι κριτικές στο ίντερνετ έδειχναν ότι δεν είναι πολύ αξιόπιστο όμως. Τελικά μεταφέρθηκα με αμάξι φίλων που συνάντησα στην Ιορδανία κι έτσι δεν ανακάλυψα τελικά το αν είναι καλή επιλογή το Flo Shuttle. Το κόστος είναι στα 5 JOD / λιγότερο από 7 ευρώ, ενώ με ταξί το κόστος είναι στα 15 JOD / 20 ευρώ για 20-30 λεπτά.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Wadi Rum: Θα κάνετε πολύ μεγάλο λάθος αν δε κάνετε έστω μία διανυκτέρευση στην έρημο, αν και σας συστήνω δύο διανυκτερεύσεις. Η πρώτη σας ημέρα να είναι χαλαρή στο κάμπινγκ με ναργιλέ, ίσως ''beach'' volley, χαλαρά στις μαξιλάρες του σαλονιού, υπέροχο παραδοσιακό φαγητό των βεδουίνων και την δεύτερη ημέρα να μην παραλείψετε το ''JEEP TOUR''. Εγώ δεν το έκανα, αλλά δεν είναι τυχαίο που όλοι λένε ότι αξίζει και ότι είναι must. Αποτελεί εκδρομή με Jeep, στα ενδότερα της ερήμου, σε σημεία με μεγαλύτερους αμμόλοφους και γέφυρες, στην οποία τρώτε και παραδοσιακό φαγητό το οποίο μαγειρεύετε όλοι μαζί εκείνη τη στιγμή. Μη το χάσετε.

Υπάρχει και εισιτήριο εισόδου για την έρημο στα 5 JOD/ κάτω από 7 ευρώ.

Νεκρά θάλασσα: Αν έχετε το χρόνο επισκεφθείτε και κολυμπήστε (ή προσπαθήστε να κολυμπήσετε βασικά) στα νερά της Νεκράς θάλασσας. Εκεί θα κάνετε λασποθεραπεία και θα απολαύσετε αυτό το απίστευτο φαινόμενο της υπερβολικής άνωσης που ΔΕΝ σε αφήνει ούτε να κολυμπήσεις, εξ' ου και η παρένθεση πιο πάνω. Την Νεκρά θάλασσα την επισκέφθηκα από το Ισραήλ και όχι από την Ιορδανία, οπότε δεν έχω να πω περαιτέρω λεπτομέρειες σε αυτό το σημείο.

Άκαμπα: Η παραθαλάσσια αυτή πόλη, που βρέχεται από την Ερυθρά θάλασσα, φημίζεται για τα καθαρά νερά της και γι' αυτό αποτελεί τοπ προορισμός για καταδύσεις. Ωραία αποτελεί και η βόλτα με βαρκούλα και γυάλινο πάτο (5 JOD / λιγότερο από 7 ευρώ). Θα βρείτε πολλές στην παραλία. Το τζαμί ''Sharif Hussein bin Ali Mosque'' είναι από τα πιο σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος της πόλης. Θα το βρείτε πολύ εύκολα, και ίσως μπορείτε να μπείτε κιόλας αν θέλετε, και λέω ίσως γιατί δεν το έψαξα πολύ, κακώς όμως γιατί πιστεύω πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Έπειτα υπάρχει το φρούριο της Άκαμπα / Aqaba Fortress στο οποίο πραγματοποιούσαν έργα και δυστυχώς δεν ήταν ανοιχτό όταν πήγα, η αρχαία πόλη Ayla που απλά έχει μια μικρή έκταση με αρχαία (δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον, επισκεφθείτε μόνο αν έχετε χρόνο), υπάρχει ενυδρείο και παρατηρητήριο πουλιών λίγο πιο έξω από το κέντρο (δεν τα επισκέφθηκα), το μουσείο κληρονομιάς της Άκαμπα / Aqaba Heritage Museum , το οποίο λειτουργεί Κυριακή με Πέμπτη από τις 8 το πρωί μέχρι 14:30, το αρχαιολογικό μουσείο κ. ά

Πέτρα: Η αρχαία πόλη των Ναβαταίων στην οποία το όνομα δόθηκε, λένε, από Έλληνες εμπόρους. Τρομερή εμπειρία το να διασχίζεις αυτήν την αρχαία πόλη, διότι πρόκειται πραγματικά για πόλη, περιτριγυρισμένος από τεράστιους βράχους και ένα τοπίο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Η έκταση είναι πολύ μεγάλη και χρειάζεσαι ώρες για να την δεις όλη. Μπόλικο περπάτημα αλλά και μπόλικες οι εικόνες που θα σου μείνουν. Να έχετε νερό μαζί σας γιατί δεν θα βρείτε σε όλα τα σημεία κάποιο αναψυκτήριο κλπ. και να φοράτε αθλητικά.

Υπάρχουν δύο είσοδοι. Η κεντρική στην οποία θα αγοράσεις και το εισιτήριο σου (50 JOD / περίπου 60 ευρώ) , και η πίσω είσοδος που πολλοί (όπως κι εγώ) επιλέγουν να ξεκινήσουν από εκεί και να καταλήξουν στην μπροστινή είσοδο.

Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα με το γνωστότερο αυτών το θησαυροφυλάκιο / The Treasury. Για να έχετε πρόσβαση όμως στο ψηλό σημείο που βγάζουν όλοι φωτογραφία θα πρέπει να πληρώσετε κάτι ντόπιους πιτσιρικάδες 5-10 JOD γιατί υποτίθεται απαγορεύεται να πάτε εκεί πάνω μόνοι σας. Αν πάτε στην αστυνομία που βρίσκετε εκεί στο θησαυροφυλάκιο θα σας πουν ότι όντως δεν επιτρέπεται η πρόσβαση γιατί είναι επικίνδυνη αλλά ουσιαστικά είναι συνεννοημένοι με τους πιτσιρικάδες.

Στο χώρο της Πέτρας θα συναντήσετε καμήλες, γαιδούρια και άμαξες με άλογα. Ειδικά με τις καμήλες θα ενθουσιαστείτε με το πόσο ψηλές είναι! Δεν ανέβηκα σε κάποιο ζώο όμως γιατί δεν είμαι υπέρ.

Το ωράριο λειτουργίας είναι από τις 6:00 μέχρι τις 18:00, το καλοκαίρι, και μέχρι τις 16:00 το χειμώνα. Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη από τις 20:30 μέχρι τις 22:30 όλος ο ναός μπροστά από το θησαυροφυλάκιο φωτίζεται με κεριά και με έξτρα κόστος, αν δεν κάνω λάθος, μπορείτε να το παρακολουθήσετε. Εγώ δυστυχώς δεν κατάφερα να βρεθώ εκεί αλλά θα είναι σίγουρα μαγικό. Κάντε μια διανυκτέρευση στη Πέτρα, ψάξτε το λίγο παραπάνω και προσπαθήστε να πάτε. Εκτός από την Αρχαία πόλη που αποτελεί το αξιοθέατο, υπάρχει και η σύγχρονη πόλη στην οποία θα βρείτε διαμονή κλπ.

Στην κεντρική είσοδο υπάρχει και μουσείο, αξίζει να ρίξετε μια ματιά κι εκεί.

Επίσης στο visitor center (κεντρική είσοδος) υπάρχει και Wi-Fi.

Προσοχή για τις κοπέλες. Μου είπαν πως υπάρχουν κάτι εμφανίσιμοι τύποι οι οποίοι στο παίζουν ευγενικοί και γοητευμένοι και σε προσκαλούν για να σε ξεναγήσουν στις σπηλιές της Πέτρας, ενώ θέλουν να σου κάνουν κακό στην πραγματικότητα.

ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΠΟΤΟ

Στην έρημο θα φάτε ό,τι έχει στο κάμπινγκ, διότι δε θα βρείτε κάτι άλλο. Ανάλογα με το που θα μείνεις (ισχύει σχεδόν σε όλα τα κάμπινγκ) μέσα στη τιμή διαμονής συμπεριλαμβάνεται πρωινό και με έξτρα χρέωση έχεις και βραδινό. Το φαγητό και στις δύο περιπτώσεις είναι παραδοσιακό. Προτείνω να δώσετε τα έξτρα χρήματα και για το βραδινό διότι, εκτός του ότι στην έρημο δε θα βρείτε κάπου αλλού να φάτε αν δεν έχετε πάρει από τη πόλη ή το αεροδρόμιο κάτι, είναι εξαιρετικό! Συνήθως όλα τα Camp παρασκευάζουν πάνω κάτω το ίδιο. Αυτό είναι κοτόπουλο με διάφορα δικά τους μπαχαρικά, λαχανικά και πατάτες για κυρίως και από εκεί και πέρα πιτούλες κλπ. Το κυρίως το μαγειρεύουν με τον εξής τρόπο: σκάβουν μια βαθιά τρύπα στην άμμο, βάζουν κάρβουνα και τα ανάβουν, έπειτα τοποθετούν ένα σκεύος με τρία επίπεδα (φανταστείτε το σαν αυτά που βάζουν τα κεκάκια), όπου στο ένα επίπεδο έχουν το κοτόπουλο, στο άλλο τα λαχανικά και στο άλλο τις πατάτες, έπειτα το βάζουν μέσα στην τρύπα, το σκεπάζουν με αλουμινόχαρτο και πετσέτα, ρίχνουν άμμο από επάνω και τα αφήνουν να ψηθούν. ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ! Επίσης δε θα το βρείτε πουθενά στην Ελλάδα. Αποτελεί μια μοναδική γευστική εμπειρία.

Στη σύγχρονη πόλη της Πέτρας θα βρείτε τα πάντα, νομίζω συμφέρει να πάρετε κάτι από εκεί να φάτε αντί για μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας.

Στην Άκαμπα το νούμερο ένα μαγαζί που συστήνω είναι το ''Rakwet Kanaan Restaurant & Café'', ο χώρος είναι φοβερός (ειδικά ο πάνω όροφος), το φαγητό πεντανόστημο (προτείνω ένα πιάτο που περιλαμβάνει σούπα, ξεχωριστά ρύζι, κοτόπουλο και λεπτή πίτα ) και επίσης αν δεν κάνω λάθος κάθε βράδυ έχει ζωντανή παραδοσιακή μουσική από έναν γλυκήτατο κύριο που τραγουδάει και παίζει κιθάρα.

Προτείνω, επίσης, το Al-Mohandes (προσοχή στις ώρες λειτουργίας, κλείνει νωρίς το απογευματάκι) και το Al-Shami που είναι και τα δύο στο ίδιο στυλ με το Al-Shami σε πιο χύμα στυλ , με αρκετά φθηνό και νόστιμο φαγητό. Το να φάτε θαλασσινά είναι Must γιατί η Άκαμπα λόγω της τοποθεσίας φημίζεται για αυτό, αν και στην Ελλάδα όλο και κάπου θα έχετε φάει καλύτερα θαλασσινά. Το πιο γνωστό εστιατόριο θαλασσινών είναι το ''Captain's'' όμως οι ντόπιοι μου σύστησαν το ''Ocean'' αν και είναι λίγο πιο τσιμπημένο. Ήταν τίμιο. Παρήγγειλα αστακόσουπα (φοβερή), μια σαλάτα και ένα πιάτο που είχε καλαμαράκια, ψάρι και γαρίδες, καταλάθως με κουρκούτι όμως γιατί κάπου το έχασα στη μετάφραση. Το φιλέτο ψαριού ήταν το πιο ωραίο και νομίζω κάτι τέτοιο αξίζει πιο πολύ να φάτε.....όχι καλαμαράκια και γαρίδες. Φυσικά όλα σχετικά είναι.

Μέσα σε ένα στενό το οποίο είναι κοντά στην αγορά, κάθετο στενό όμως, υπάρχει ένα μαγαζάκι με πίτες και τέτοια, πάνφθηνο και πολύ τίμιο, αλλά δυστυχώς μου διαφέυγει το όνομα. Από εκεί και πέρα και στη παραλιακή θα βρείτε πολλά μαγαζιά για φαγητό ακόμα και αν δεν είστε φαν των δοκιμών παραδοσιακών πιάτων.

Για ποτό μην περιμένετε πολλά. Νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει και το μόνο που θα βρείτε, για μια μπύρα, είναι η pub ''Rovers Return'', τον 7ο όροφο του ξενοδοχείου ''Double Tree by Hilton'' που έχει bar, το roof garden του ''Romero-The Royal Yacht Club of Jordan'' και αυτό αν το πετύχετε ανοιχτό. Φυσικά υπάρχουν και διάφορα άλλα εστιατόρια που μπορείς να πιείς κάτι αλλά δεν είναι η φάση του μπαρ. Θα βρείτε και διάφορα ναργιλάδικα.

Γενικά εγώ ''έλιωσα'' στο ναργιλέ και τη φυσική λεμονάδα με δυόσμο, που αξίζει να την δοκιμάσετε...είναι ιδιαίτερη!

ΣΟΥΒΕΝΙΡ ΚΑΙ ΨΩΝΙΑ

Μέσα στον χώρο της Πέτρας θα βρείτε πάνφθηνα σουβενίρ και επίσης φθηνά μαντήλια. Αν μεταφερθείτε με λεωφορείο από την έρημο στη Πέτρα, μην αγοράσετε μαντήλι από το κατάστημα στο οποίο θα κάνετε στάση, θα το χρυσοπληρώσετε. Φθηνά επίσης είναι και στην πόλη της Άκαμπα.

Αυτό που αξίζει πολύ να αγοράσετε από την Ιορδανία (πέρα από ένα μαντήλι που αποτελεί σήμα κατατεθέν) είναι φυσικά τα μπαχαρικά! Στην πόλη της Άκαμπα υπάρχει μια μικρή κεντρική αγορά που στο τέλος της βρίσκεται ένα μικρό μαγαζί με μπαχαρικά. Εκεί θα βρείτε τα πάντα. Σε κερνάνε και παραδοσιακό τσάι των βεδουίνων (συνιστώ να αγοράσετε και ένα πακέτο για εσάς, τους λάτρεις του τσαγιού) και ναργιλέ άμα αποκτήσετε και πολύ οικειότητα. Έξω κάθεται και ένας συμπαθέστατος Ιορδανός με φορεσιά βεδουίνου που πουλάει κοσμήματα, τα οποία φτιάχνει ο ίδιος κι έχει για παρέα το παπαγαλάκι του, τον Λούλου.

Για τις κοπέλες αξίζει να ρίξετε μια ματιά στα καταστήματα που πουλάνε μοναδικά ιορδανικά φορέματα.

Αυτά που επίσης αξίζουν είναι τα προϊόντα ομορφιάς, τύπου σαπούνια κλπ. με συστατικά από τη νεκρά θάλασσα. Θα βρείτε ένα πολύ οικονομικό μαγαζάκι με καλλυντικά στην αρχή της ''λαϊκής'' αγοράς, παραδίπλα από ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΠΛΑΝΟ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Αν προσγειωθείτε και αναχωρήσετε από την Άκαμπα προτείνω να πάτε απευθείας στο Αμμάν μέσω κάποιας εταιρείας με πούλμαν (θέλει λίγο ψάξιμο αυτό) ή αν έχετε τα χρήματα με ταξί, ακόμα και με μοίρασμα με άλλους τουρίστες. Εκεί να κάνετε 1 ή 2 διανυκτερεύσεις.

Από το Αμμάν να πάτε για μπάνιο, από νωρίς, στη Νεκρά θάλασσα, με δημόσια συγκοινωνία. Από ότι είδα στο ίντερνετ υπάρχει λεωφορείο το οποίο παίρνεις από τη τοποθεσία ''Amman Beach''. Που σημαίνει όμως ότι θα κουβαλάτε τα πράγματά σας μαζί. Μπορείτε να προσαρμόσετε το πρόγραμμα ανάλογα με το χρόνο σας και το αν έχετε μεταφορικό ή όχι.

Από εκεί να πάτε στην Πέτρα, που όμως δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο υπάρχει τρόπος, πέρα από ταξί και αν δεν έχετε ενοικιάσει αυτοκίνητο, να πάτε. Στην Πέτρα να κάνετε και μια διανυκτέρευση έτσι ώστε να δείτε και την Petra by Night με τα κεριά (Μόνο Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη).

Από εκεί να φύγετε νωρίς το πρωί με το λεωφορείο (με το μοναδικό δρομολόγιο στις 6:30 ) να πάτε στην έρημο Wadi Rum για 1 ή 2 διανυκτερεύσεις, που φυσικά θα συμπεριλάβετε και το Jeep Tour που ανέφερα παραπάνω.

Και την επόμενη ημέρα να πάτε στην Aqaba να διανυκτερεύσετε αν αυτό είναι δυνατόν, από άποψη χρόνου, και να επιστρέψετε από αυτό το υπέροχο ταξίδι.

Αν πάλι προσγειωθείτε και αναχωρήσετε από Αμμάν, πηγαίντε πρώτα στην Άκαμπα και ξεκινήστε αντίστροφα το παραπάνω πλάνο.

Από εκεί και πέρα εξαρτάται το πόσες διαθέσιμες μέρες έχει ο καθένας γιατί υπάρχουν κι άλλα ενδιαφέροντα μέρη στην Ιορδανία (πχ Μάταμπα, που έχω ακούσει πως είναι μαγικά).

Κάποιοι προτείνουν να ενοικιάσεις αμάξι για να δεις πολλά μέρη ή ακόμα και βαν/αμάξι με προσωπικό οδηγό. Νομίζω κάτι από αυτά τα δύο θα ήταν ιδανικό.

Το πλάνο που πρότεινα παραπάνω περιλαμβάνει τα πιο βασικά ουσιαστικά και διαμορφώθηκε έτσι λόγω της τοποθεσίας της κάθε περιοχής.

Diary

Πηγαίνοντας στην Ιορδανία δεν ήμουν σίγουρη για το τι ακριβώς θα συναντήσω. Από την μία, μέσω της αναζήτησής μου στο ίντερνετ και μέσω γνωστών, οι οποίοι είχαν ήδη ταξιδέψει εκεί, ήμουν χαλαρή και πεπεισμένη πως δε πρόκειται για ένα δύσκολο και μη ασφαλές ταξίδι, από την άλλη είχα την αγωνία και το άγχος για το αν αυτές οι σκέψεις θα βγουν αληθινές ή αν τελικά οι κοντινοί μου δικαιολογημένα φοβόντουσαν γι' αυτήν την κίνηση του να ταξιδέψω τελείως μόνη σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου στις γειτονικές χώρες γίνεται πόλεμος.

Τελικά η Ιορδανία, όπως και κάθε τόπος, κρύβει πολλούς θησαυρούς και οι άνθρωποι είναι φιλικοί, ήρεμοι και θα έλεγα αθώοι. Τουλάχιστον εμένα αυτήν την εντύπωση μου άφησαν κι ας μην αναιρεί αυτό το γεγονός ότι όλα σχετικά είναι.

Όλες μου οι αισθήσεις χρωματίστηκαν με μια ιδιαίτερη ανατολίτικη παλέτα μακράς διαρκείας. Γεύσεις, εικόνες, ακούσματα, μυρωδιές διαφορετικές έμειναν σίγουρα από αυτό το ταξίδι βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μου.

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους μιας διαφορετικής κουλτούρας. Γελάσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε παρέα. Πρώτο-πρώτος ο ταξιτζής που με μετέφερε από το αεροδρόμιο στην έρημο. Ένας γλυκήτατος άνθρωπος που με τη πρώτη ευκαιρία έκανε μια στάση σε ένα μανάβικο για να μας πάρει μπανάνες και νερό για να φάμε στο δρόμο και που με ένα τεράστιο χαμόγελο χτυπούσε ρυθμικά τα δάχτυλά του ακολουθώντας τον ρυθμό του τραγουδιού που έπαιζε στο αμάξι καθώς τον τραβούσα βίντεο (θα το βρείτε κιόλας στο προφίλ μου).

Με τον δεύτερο ταξιτζή που με μετέφερε από την Πέτρα στην έρημο, πήγαμε σε άλλο επίπεδο την σχέση μας (γενικά τους ιορδανούς ταξιτζήδες τους έχω βάλει μέσα στην καρδιά μου). Αρχικά, να σημειώσω ότι η Ιορδανία αποτελεί μια μουσουλμανική χώρα που επί το πλείστων οι πολίτες της δεν τρώνε χοιρινό και πολλοί δεν πίνουν ούτε αλκοόλ διότι ο μουσουλμανισμός δεν το επιτρέπει. Πάνω στην συζήτηση με τον φίλο Seif, λοιπόν, και αφού είχαμε αποκτήσει οικειότητα, μου προσφέρει ένα τσιγάρο. Εγώ του εξηγώ πως δεν καπνίζω και πως μόνο αλκοόλ πίνω (χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει πως δεν πίνουν εκεί αλκοόλ οι περισσότεροι). Ο Seif γουρλώνει τα μάτια του και με κοιτάει με ένα βλέμμα ανακούφισης, ενθουσιασμού, χαράς και όλο λάμψη. ΣΟΚ ο Seif που βρήκε άνθρωπο να πίνει αλκόολ και αν μη τι άλλο βότκα, που ήθελε να πιούμε στις 5 το απόγευμα. Σταμάτησε πρώτα σε ένα γυράδικο και μου πήρε μια πίτα με γύρο κοτόπουλο να φάω γιατί θεώρησε ότι μετά από τόσο περπάτημα σίγουρα θα πεινάω και μετά σε ένα Mini Market, πήρε και τη βότκα, πήρε και τις λεμονάδες-πορτοκαλάδες, πήρε πατατάκια, σοκολάτες και ήμασταν έτοιμοι για την επιστροφή. Εννοείτε ό,τι ήπιαμε ίσα ίσα ένα ποτηράκι γιατί δεν έπαυε να είναι οδηγός κι εγώ δεν έπαυα να επιθυμώ τα καλύτερα για τη σωματική μου ακεραιότητα. Μέσα στο ταξί με τον Seif είχαμε φτάσει στο σημείο να ακούμε και Φουρέιρα...αν πίναμε και καλά νομίζω το ρεπερτόριο θα χε φτάσει μέχρι Πάριο και Καρρά. Τραγουδήσαμε, τα είπαμε, γελάσαμε. Ήταν φοβερός και το όλο σκηνικό τελείως σουρεαλ και αστεία τέλειο.

Έπειτα μέσα στο βανάκι που μας είχε μεταφέρει εκείνο το πρωί στην Πέτρα γνωριστήκαμε όλοι μεταξύ μας οι ταξιδιώτες και ο συνοδηγός έβαζε ένα τραγούδι από την κάθε χώρα, από όπου καταγόταν ο κάθε ταξιδιώτης. Από Ελλάδα ήμουν μόνο εγώ και οι περισσότεροι έτυχε να είναι από Ισπανία. Το Ελληνικό τραγούδι που επιλέχθηκε ήταν το ''Αυτός, ο άνθρωπος, αυτός''. Παρακολουθούσα την έρημο ακούγοντας Ρίτα Σακελλαρίου.

Στην πόλη της Άκαμπα πηγαίνοντας στην αγορά συνάντησα ένα οικογενειακό μαγαζί. Εκεί γνώρισα τους ιδιοκτήτες και καθώς έπινα το τσάι που με κέρασαν τα λέγαμε και γνωριστήκαμε καλύτερα. Έκατσα για 1-2 ώρες και στο τέλος με προσκάλεσαν και στο σπίτι τους να φάω από τα χεράκια της μητέρας της οικογένειας. Στην αρχή είχα μικρούς δισταγμούς αλλά εν τέλει δέχτηκα. Σίγουρα θα σκεφτούν πολλοί ότι ήταν επικίνδυνο το να πάω σε σπίτι αγνώστων κι ας ήταν μια οικογένεια, αλλά αυτό το χαμόγελο και αυτό το καθαρό βλέμμα που είχαν αυτοί οι άνθρωποι με την ευγένεια τους δεν μου άφησε πολλά περιθώρια να αισθανθώ πως αν δεχτώ θα κινδυνέψω. Υπάρχει κακός κόσμος, αλλά οι καλόψυχοι άνθρωποι δεν εκλείπουν, βρίσκονται ανάμεσά μας και δυστυχώς υποσκιάζονται κάτω από την φιγούρα εκείνων των κακόβουλων και των κακοπροαίρετων.

Εκτός σπιτιού γνώρισα την κόρη της οικογένειας, της οποίας λόγω μουσουλμανικής ενδυμασίας, το μόνο που μπορούσες να διακρίνεις ήταν τα μάτια. Μπαίνοντας στο σπίτι, το οποίο ήταν πολύ περιποιημένο και καθαρό, με χρώματα και ethnic διακόσμηση, εκείνη σε δευτερόλεπτα είχε αλλάξει και είχε φορέσει το τζινάκι της, το κοντομάνικο μπλουζάκι της και τα σκουλαρίκια της. Ήταν πανέμορφη. Η μητέρα φορούσε τα ωραία της και ήταν τελείως αρχοντογυναίκα. Η οποία τελικά αποδείχτηκε και τρομερή μαγείρισσα. (Έφαγα ίσως το πιο ωραίο ψάρι που έχω φάει ποτέ. Τα ανατολίτικα μπαχαρικά που είχε βάλει το απογείωσαν. )

Σύμφωνα με τον μεγάλο γιο της οικογένειας οι γυναίκες αποτελούν διαμάντια τα οποία δεν αξίζουν όλοι να τα βλέπουν. Γι' αυτό ''κλείνονται'' σε κομψά κουτιά (τα ρούχα που φοράνε) και μόνο εκλεκτοί βλέπουν αυτά τα διαμάντια. Αυτοί είναι φυσικά οι άντρες συγγενείς (πατέρας, αδέρφια κλπ.) και φυσικά ο σύζυγος που επιλέγεται ουσιαστικά από την οικογένεια.

Να σημειώσω εδώ πως γενικά στην Ιορδανία ίσως δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα όσο σε άλλες χώρες της μέσης ανατολής, σε σχέση με την υποβάθμιση του γυναικείου φύλου. Είδα γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις, σε ναργιλάδικο που πήγα είδα μόνο γυναικοπαρέες, χωρίς άντρες να τους συνοδεύουν, από τις οποίες κάποιες φορούσαν μαντήλα, άλλες μπούρκα (όπως φορούσε η κόρη) κι άλλες απλά ρούχα.

Προσωπικά η σκέψη μου είναι πως χρυσώνουν το χάπι αποκαλώντας μας διαμάντια και πως απλά ο σεξισμός ξεχειλίζει. Ουσιαστικά όμως, έτσι έχουν μάθει δυστυχώς. Εμείς που δείχνουμε με το δάχτυλο κατακρίνοντάς το, είμαστε απλά τυχεροί που ζούμε σε μια άλλη χώρα, όπου δεν υπάρχει αυτού του είδους η αντίληψη. Τυχεροί όχι μόνο ως προς το γεγονός ό,τι οι γυναίκες έχουν την ελευθερία να ζήσουν όπως θέλουν (ως επί το πλείστων τουλάχιστον, διότι κι εδώ τα κατακάθια του σεξισμού, δυστυχώς δεν έχουν εξαλειφθεί τελείως) αλλά και ως προς το γεγονός ότι μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε, όποτε θέλουμε. Σε μια καφετέρια συζητούσα με έναν σερβιτόρο ο οποίος με ρωτούσε αν ξέρω κάποιον στην Ελλάδα που μπορεί να τον βοηθήσει να περάσει από εδώ παράνομα για να πάει στη Γερμανία να βρει τους συγγενείς του για μια καλύτερη ζωή, γιατί έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Ναι, δεν συμφωνώ με την παρανομία ούτε εγώ και είμαι υπέρ της τήρησης των νόμων. Αναλογιστείτε όμως τι θα κάναμε στην θέση αυτών των ανθρώπων που ούτε διακοπές δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα, με νόμιμο τρόπο; Γιατί έτσι είναι. Απλά επειδή τυχαία γεννήθηκαν εκεί. Ακόμα κι αν είσαι από καλή οικογένεια και πλούσια δεν σου επιτρέπει η Πρεσβεία έκδοση Visa για την Ελλάδα, έτσι απλά. Και αυτό είναι πραγματικό γεγονός.

Δε ξέρω τι είναι σωστό, τι λάθος, τι ασφαλές για τη χώρα, τι μη ασφαλές για τη χώρα. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που τυχαία γεννηθήκαμε εδώ που γεννηθήκαμε. Τι νομίζετε; Πως αν είχαμε γεννηθεί στην Μέση Ανατολή θα κάναμε Χριστούγεννα τώρα; Ραμαζάν θα είχαμε. Επειδή έτσι έτυχε. Κι αντίστροφα το ίδιο ισχύει και για εκείνους.

Το point μου είναι πως πριν κρίνουμε τις επιλογές, τις συμπεριφορές, τις ιδεολογίες, τα πιστεύω και τα μη πιστεύω των άλλων , ας αναλογιστούμε τι θα κάναμε εμείς αν, ξανά, με τυχαία επιλογή τοποθετούμασταν σε έναν άλλο τόπο, με μια άλλη γλώσσα, σε μια άλλη κοινωνία, σε μια άλλη γειτονιά, σε μια άλλη οικογένεια.

Αυτό που σίγουρα μου έμεινε από αυτό το ταξίδι είναι πως ουσιαστικά, αν το σκεφτούμε βαθιά, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν οι τυχαία τυχεροί και οι τυχαία  άτυχοι άνθρωποι.

Ελπίζω όποιος μπήκε στον κόπο να διαβάσει και αυτό το κομμάτι του κειμένου μου να μην μείνει κολλημένος στις λέξεις και πει <<Καλά αυτή πιο πάνω έλεγε ότι οι Ιορδανοί είναι ευγενικοί και αθώοι άνθρωποι και τώρα τους λέει άτυχους ;>>. Μην τα κάνετε έναν αχταρμά όλα και κοιτάξτε το βαθύτερο νόημα. Αυτό που λέει πως το να έχουμε ενσυναίσθηση θα φέρει στο τέλος την ειρήνη. Την ειρήνη στον κόσμο όλο, την ειρήνη στη πόλη μας, την ειρήνη στην περιοχή μας, την ειρήνη στην γειτονιά μας, την ειρήνη στις σχέσεις μας, την ειρήνη μέσα μας.

Φωτογραφικό Υλικό:

https://www.instagram.com/p/B4hOW3Fgsyld5kxeSdXGylKpX6r7FeHvZ1xFT40/?hl=el

https://www.instagram.com/p/B4hQlZlg_USqDjBZsNKubriXHPv4MkUNsiL2EI0/?hl=el